هدف از عملیات حرارتی قوطی فلزی از بین بردن تمام باکتری های رویشی و همچنین هاگ های باکتری های بیماری زا است که ممکن است در غذا وجود داشته باشد.
از جمله کلستریدیوم بوتولینوم که دارای هاگ هایی است که در برابر حرارت مقاوم هستند. مدت زمان و دمای استفاده شده به خودی خود یک علم است.
مهمترین پارامترها در این فرآیند عبارتند از رسانایی حرارتی که در غذا انجام می شود، هندسه و اندازه ظرف، مواد ظرف و محیط گرمایشی استفاده شده در زودپز.
علاوه بر این، نوع و تعداد باکتری هایی که ممکن است در محصول وجود داشته باشند و رشد کنند نیز باید در نظر گرفته شود. هنگامی که یکی از پارامترها تغییر می کند، الزامات پردازش جدید نیز باید ایجاد شود.
هنگامی که به درستی انجام شود، آنزیم ها نیز غیرفعال می شوند و ماندگاری در دمای اتاق تا حد زیادی افزایش می یابد (برای 2 تا 5 سال). سطحی از ایمنی مواد غذایی به دست آمده است که از سایر روش های نگهداری پیشی می گیرد.
انتقال از قلع‌های فلزی به بسته‌بندی‌های مقوایی (مانند Tetra Recart) مستلزم سرمایه‌گذاری و بازسازی قابل‌توجهی در مورد تولید و فرآوری است.
این همچنین به این معنی است که باید سیستم‌های پر کردن و آب‌بندی جدید و بازسازی چرخ دستی‌های اتوکلاو را برای اطمینان از بارهای گرمایی یکنواخت دریافت کنید. کارتن های مقوایی نیز ضریب هدایت سطحی کمتری نسبت به فلز دارند.
بنابراین زمان پردازش احتمالاً طولانی تر خواهد بود علاوه بر این، ظروف مربعی شکل در مقایسه با ظروف گرد در معرض خطر حرارت نابرابر قرار دارند.
این می تواند باعث سوزش در گوشه ها و لبه ها شود. صرف نظر از ظرف، فرآیند باید به گونه ای طراحی شود که سردترین نقطه، بار حرارتی کافی دریافت کند تا غذا ایمن شود.
اگرچه جایگزین های زیادی وجود دارد، اما یک چیز وجود دارد که آنها نمی توانند با فلز رقابت کنند. قلع های فلزی 100% هوابند و 100% ضد نور هستند.
بنابراین زمانی که ظروف جایگزین 12 ماه ماندگاری دارند، قلع فلزی چندین سال عمر می کند. برخی از دوستداران ساردین استدلال می کنند که این محصول پس از چند سال بلوغ در قلع حتی بهتر می شود.
علاوه بر این، قلع فلزی 100٪ قابل بازیافت است، درست مانند شیشه.
